Smutek

Smutek jest jedną z podstawowych i naturalnych emocji, pojawiającą się w przypadku straty, będącej wynikiem na przykład rozstania, żałoby, rozczarowania, które dzieją się na bieżąco lub też uruchamia się na wspomnienie przykrych sytuacji z przeszłości. Fizjologicznie odbiera nam energię, powoduje obniżenie szybkości procesów metabolicznych organizmu, a tym samym, z biologicznego punktu widzenia, pomaga przetrwać kryzys. 

Taki stan zatrzymania sprzyja refleksji, jest momentem na zwolnienie biegu codziennego życia i zwrócenie uwagi na sprawy istotne. Emocje, zwłaszcza gwałtowne i silne, budzą się w kwestiach dla nas ważnych, dają cenną informację o naszych potrzebach. W trybie prawidłowego funkcjonowania jest to okres przejściowy i tak jak spontanicznie się pojawia, tak również prędzej czy później mija, a zapał do działania powoli wraca. Ponadto dzięki smutkowi, odczuwanie radości staje się silniejsze, bardziej wyraziste i doceniamy wartość tego co posiadamy. Jednak w skrajnych przypadkach, zbyt długo utrzymujące się przygnębienie, może być objawem stanów depresyjnych i poważniejszych zaburzeń nastroju, które wymagają pomocy ze strony specjalisty. Wówczas nie warto czekać zbyt długo, z nadzieją, że złe samopoczucie psychiczne samo minie, tylko trzeba zwrócić się po pomoc do psychologa lub psychiatry.

"DOBRE RADY" w stylu :

• nie płacz
• nie ma się czym martwić
• to minie
• nic się nie stało
• inni mają gorzej
• czas leczy rany

Są udzielane z dobrą intencją, ale najczęściej okazują się kompletnie nieskuteczne. Wrażliwość i empatia dyktują nam wewnętrzną potrzebę szybkiego ruszenia na ratunek osobie pogrążonej w smutku i włączenie trybu pocieszania, gdyż z automatu przyjęło się przekonanie, że smutek jest zły. Jeśli obdarzeni jesteśmy silnym optymizmem, umiejętnością rozśmieszania, możemy zarazić dobrym humorem i na chwilę poprawić czyjś nastrój, jednak większą moc ma BYCIE, towarzyszenie i uszanowanie cudzych emocji, danie czasu na ich przeżycie. Pomocne są też wysłuchanie lub szczera rozmowa na bolesne tematy, dające przestrzeń na wypowiedzenie głośno, tego co męczy, przeszkadza, budzi wątpliwości.

Co chce powiedzieć Ci ciało?

Wszystkie emocje manifestują się w ciele rozmaitymi objawami, od bardzo subtelnie wyrażonych, do jasnych, ewidentnych symptomów, rozpoznawalnych na pierwszy rzut oka. Nie zawsze jednak wiemy, jak silnie dotykają i jak głęboko sięgają napięcia wywołane bodźcami emocjonalnymi. Chociażbyś bardzo starała się ukryć stan emocjonalny przed sobą lub zewnętrznym światem, wyprzeć, zaprzeczyć uczuciom, to ciało czuje i reaguje w indywidualny sposób. Udawanie, że wszystko jest w porządku, powoli niszczy od środka i kumuluje się, aby prędzej czy później przyjąć postać choroby somatycznej. W chwili smutku zdecydowanie bardziej sprawdza się introspekcja, czyli przyjrzenie się sygnałom płynącym z ciała, niż uleganie myślom kłębiącym się w głowie. Postawa życzliwego zaciekawienia i badania, co za odczuciem się kryje, pozwala odkryć odpowiedź na głębszą warstwę pytania, co straciliśmy. 

Uwolnij smutek

Bardzo często, jeżeli nie są spełnione nasze oczekiwania, dominują dwie postawy. Jedni reagują złością, inni zaś żalem, zasmuceniem, za którymi jednak mimo wszystko stoi złość, która z jakichś przyczyn została wyparta lub stłumiona. Warto nauczyć się identyfikować emocje, na różnym poziomie powstawania, wyrażać je w świadomy sposób, aby można było pracować nad ich uwalnianiem, z korzyścią dla samopoczucia i komfortu życia. Regulacja oraz konstruktywne wyrażanie emocji jest sztuką, którą można opanować. Droga zaczyna się od pełnej akceptacji i przyznania sobie prawa do odczuwania. 

Jak pracować z emocjami, które Cię ograniczają? Jakie kryją się za nimi potrzeby i wartości? 

Jeśli chcesz porozmawiać na ten temat, zapraszam do kontaktu.